Wstęp do Pierwszego Listu do Koryntian
Adresatami listu są mieszkańcy Koryntu. Paweł przebywał w tym mieście podczas swej drugiej podróży misyjnej, głosząc przez 18 miesięcy (lata 51-52) Ewangelię Chrystusową (
Dz 18,1-18).
Niniejszy list jest pisany z Efezu (
1 Kor 16,8), miejsca dłuższego pobytu Apostoła w Azji, podczas jego trzeciej podróży misyjnej (lata 53-58). Wzmianka o zamiarze rychłego opuszczenia Efezu (
1 Kor 16,5-9) każe przypuszczać, że list został zredagowany ok. r. 56-57. Bezpośrednim powodem napisania listu była wizyta ludzi Chloe (
1 Kor 1,11) oraz specjalne poselstwo z Koryntu (
1 Kor 16,17), donoszące o nieporządkach i nadużyciach, jakie się zdarzyły w niedawno założonej gminie. Poza tym zwrócono się do Pawła, być może na piśmie (
1 Kor 7,1), z wątpliwościami, jakie się zrodziły w umysłach korynckich chrześcijan, stawiających pierwsze kroki na drodze nowego życia.
Zatem wprowadzenie porządku tam, gdzie go brakowało, oraz udzielenie odpowiedzi na konkretne pytania wiernych - to podwójny cel Pierwszego Listu do Koryntian. Jest on zapewne drugim z kolei pismem wysłanym do Kościoła korynckiego (por.
1 Kor 5,9.11). Pawłowe autorstwo oraz jedność literacka Pierwszego Listu do Koryntian są dziś prawie powszechnie przyjmowane. Dość luźne powiązanie tematyczne różnych fragmentów tego pisma znajduje swoje wyjaśnienie tak w różnorodności zagadnień, jak i w żywym temperamencie Pawła. List stanowi cenny obraz stosunków społeczno-religijnych pierwotnej gminy, żyjącej w środowisku greckim.
Zawiera on doniosłe pod względem dogmatycznym pouczenia o małżeństwie i dziewictwie (rozdz. 7 [->
1 Kor 7,1]), o Eucharystii (
1 Kor 11,23-27), o Kościele jako Ciele Chrystusa (
1 Kor 12,12-31), o zmartwychwstaniu Chrystusa i Jego wiernych (rozdz. 15). Rozdział zaś 13 [->
1 Kor 13,1] - o miłości - słusznie nazwano "Pieśnią nad pieśniami" Nowego Testamentu.
