4
1 Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię - radości i chwało
1 moja! - tak stójcie mocno w Panu, umiłowani!
Napomnienia szczegółowe
2 Wzywam Ewodię i wzywam Syntychę, aby były jednomyślne w Panu.
3 Także proszę i ciebie, prawdziwy Syzygu
2, pomagaj im, bo one razem ze mną trudziły się dla Ewangelii wraz z Klemensem
2 i pozostałymi moimi współpracownikami, których imiona są w księdze życia
2.
4 Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!
5 Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko!
6 O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem!
7 A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
8 W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!
9 Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.
Uznanie za ponownie okazaną pamięć
10 Także bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie, bo istotnie staraliście się, lecz nie mieliście do tego sposobności.
11 Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku: ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie w warunkach, w jakich jestem.
12 Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku.
13 Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.
14 W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku.
15 3 Wy, Filipianie, wiecie przecież, że na początku [głoszenia] Ewangelii, gdy opuściłem Macedonię, żaden z Kościołów poza wami jednymi nie prowadził ze mną otwartego rachunku przychodu i rozchodu,
16 bo do Tesaloniki nawet raz i drugi przysłaliście na moje potrzeby.
17 Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru, lecz pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro.
18 Stwierdzam, że wszystko mam, i to w obfitości: jestem w całej pełni zaopatrzony, otrzymawszy przez Epafrodyta od was wdzięczną woń
4, ofiarę przyjemną, miłą Bogu.
19 A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale
5 w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę.
20 Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki wieków! Amen.
Końcowe pozdrowienia
21 Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie! Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną.
22 Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza ci z domu Cezara
6.
23 Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa [niech będzie] z duchem waszym! Amen.
