Wydawnictwo Pallottinum

Pismo Święte

Starego i Nowego Testamentu

STARY TESTAMENT
Księga Przysłów
Powrót na stronę główną
Wyszukiwarka
ZMIEŃ KSIĘGĘ LUB / I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W BIBLII
Szukaj tylko w tej księdze (Prz)
17
Lepszy jest suchy kęs chleba w spokoju
niż dom pełen biesiad kłótliwych.
Sługa rozumny weźmie górę nad bezecnym synem
i z braćmi posiądzie dziedzictwo.
Dla srebra - tygiel, dla złota - piec,
a dla serc probierzem jest Pan.
Nikczemnik zważa na wargi nieprawe,
oszust słucha języka przewrotnych.
Kto drwi z ubogiego, znieważa jego Stwórcę,
kto cieszy się z klęski, nie ujdzie karania.
Koroną starców - synowie synów,
a chlubą synów - ojcowie.
Nie przystoi głupcowi mowa wytworna,
tym mniej możnemu - warga kłamliwa.
Dla dającego - dar kamieniem szczęścia1:
gdziekolwiek się zwróci, ma powodzenie.
Kto szuka miłości, cudzy błąd tai2;
kto sprawę rozgłasza, poróżnia przyjaciół.
10 Nagana głębiej działa na mądrego
niżeli na głupiego sto batów.
11 Zły szuka jedynie buntu,
lecz zwiastun nieszczęścia będzie mu posłany.
12 Raczej spotkać niedźwiedzicę, co straciła małe,
niżeli głupiego z jego głupotą.
13 Kto złem za dobre odpłaca,
temu zło nie ustąpi z domu.
14 Kłótnię zaczynać to dać upust wodzie,
nim spór wybuchnie - uciekaj!
15 Kto uwalnia łotra i kto skazuje niewinnych:
Pan do obu czuje odrazę.
16 Po cóż pieniądze w ręku głupiego?
Brak mu rozumu, by nabyć mądrości.
17 Przyjaciel kocha w każdym czasie,
a bratem się staje w nieszczęściu3.
18 Niemądry jest ten, kto daje porękę
i kto przysięgą ręczy za bliźniego.
19 Kto lubi kłótnie, grzech lubi,
kto podwyższa bramę4, szuka zagłady.
20 Szczęścia nie zazna serce przewrotne,
w zło wpada - kto przewrotny w języku.
21 Kto zrodził głupca5, wiele ma zmartwień,
nie cieszy się ojciec nicponia.
22 Radość serca wychodzi na zdrowie,
duch przygnębiony wysusza kości.
23 Niegodziwiec dar bierze z zanadrza,
by ścieżki prawa naginać6.
24 Przed rozumnego obliczem jest mądrość,
lecz oczy głupiego na krańcach ziemi7.
25 Zmartwieniem ojca syn niemądry,
goryczą - swej rodzicielki.
26 Dla sprawiedliwego i kara grzywny niedobra,
zbić rózgą zacnego to przeciw prawości8.
27 Rozsądek posiadł, kto w słowach oszczędny,
kto spokojnego ducha - roztropny.
28 I głupi, gdy milczy, wydaje się mądrym,
kto wargi zamyka - bezpieczny.
 Prz 17 
zmien-rozdzial zmien-rozdzial poprzedni-rozdzialnastepny-rozdzial
WSTĘP
««  Prz 17  »»

Prz 17, 8 - Tzn. klejnotem lub talizmanem. Zapewne aluzja do zniewalającej siły darów (por. Prz 17,23; Prz 18,16; Prz 21,14).

Prz 17, 9 - Zob. przypis do Prz 10,12.

Prz 17, 17 - Inni: "brat jest zrodzony na chwilę nieszczęścia".

Prz 17, 19 - Objaw pychy.

Prz 17, 21 - Wlg: "Głupi się urodził na sromotę swoją".

Prz 17, 23 - Mowa o sędziach niesprawiedliwych i fałszywych świadkach.

Prz 17, 24 - Sens: głupi nie znajdzie mądrości, choćby swe oczy utkwił na krańcach ziemi.

Prz 17, 26 - Wlg: "Ani bić przełożonego, który dobrze sądzi".

Czytaj komentarze do Ewangelii wiara.pl