Ps 139, 1 - Ps 139 Hymn stanowiący refleksję nad wszechmocą i wszechobecnością Bożą; na koniec przechodzi w lamentację.
Ps 139, 1 - Por. Hi 31,4; Jr 12,3; Jr 17,10.
Ps 139, 5 - Dosł. "z tyłu i z przodu". Por. także z ww. 4,5; Mt 6,4.6.18; Dz 17,28.
Ps 139, 8-12 - Por. Ps 123[122],1 z przyp.; Hi 26,6; Hi 9,2nn.
Ps 139, 12 - Glosa.
Ps 139, 13 - Por. Hi 10,10n; Jr 1,5; Hbr 10,5nn.
Ps 139, 14 - Tekst poprawiony.
Ps 139, 15 - "Istota" - hebr. dosł.: "kości", uważane za istotną część jednolitej psychofizycznej struktury człowieka; "ziemi" jako pramatki: Hi 1,21; Syr 40,1.
Ps 139, 16 - Tekst popr.; hebr.: "w zarodku" (w stanie embrionalnym). O "księdze" Bożej zob. Ps 56[55],9; (z przypisem); Ps 69[68],29. Jest ona symbolem wszechwiedzy Bożej, obejmującej także bieg rzeczy przyszłych.
Ps 139, 19 - Por. ww. 21n; Jr 12,1nn oraz przypis do Ps 53[52],7.
Ps 139, 20 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
Ps 139, 23 - Por. Ps 17[16],3; Ps 26[25],2.
Ps 139, 24 - Chodzi może o aluzję do słynnej nauki o dwóch drogach, znanej w kołach mądrościowych (por. Ps 1,6), lub do Przymierza jak w Jr 6,16.
Czytaj komentarze do Ewangelii wiara.pl