Pismo Święte

1 Słowo, które Pan skierował do Jeremiasza: 2 «To mówi Pan, Bóg Izraela: Napisz w księdze wszystkie słowa, jakie powiedziałem do ciebie. 3 Bo oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - w których odmienię los mojego narodu, Izraela i Judy - mówi Pan. Przyprowadzę ich znów do ziemi, jaką dałem ich przodkom, i wezmą ją w posiadanie».


4 Następujące słowa wypowiedział Pan do Izraela i do Judy:
5 To mówi Pan:
«Usłyszeliśmy krzyk bolesny
trwogi, a nie pokoju¹.
6 Pytajcie się i patrzcie:
Czy mężczyzna może rodzić?
Dlaczego widzę wszystkich mężczyzn
z rękami na biodrach
jak u rodzącej kobiety?
Każda twarz powlekła się bladością.
7 Ach, jak wielki to dzień,
nie ma on równego sobie!
Będzie on czasem ucisku Jakuba,
a jednak on zostanie zeń wybawiony!
8 W dniu tym - wyrocznia Pana Zastępów - skruszę jarzmo znad ich szyi, zerwę ich więzy, tak że nie będą więcej służyć obcym. 9 Będą zaś służyć Panu, swemu Bogu, i Dawidowi, swojemu królowi², którego im wzbudzę.
10 ³ Ty się jednak nie bój,
sługo mój Jakubie
- wyrocznia Pana -
i nie lękaj się, Izraelu,
bo Ja cię wybawię z dalekiej ziemi,
twoje potomstwo z kraju jego wygnania.
Powróci Jakub i będzie zażywał
nie zmąconego niczym pokoju,
a nikt go nie będzie trwożył.
11 Ja bowiem jestem z tobą
- wyrocznia Pana -
by cię wybawić.
Zgotuję zagładę wszystkim narodom,
między którymi cię rozproszyłem,
ciebie zaś nie wyniszczę.
Ukarzę cię jednak sprawiedliwie
i nie ujdziesz zupełnie bezkarnie».


12 To bowiem mówi Pan:
«Dotkliwa jest twoja klęska,
nieuleczalna twoja rana.
13 Nikt się nie troszczy o twoją sprawę,
nie ma lekarstwa, by cię uzdrowić.
14 Wszyscy, co cię kochali⁴, zapomnieli o tobie,
nie szukają już ciebie,
gdyż dotknąłem ciebie,
tak jak się rani wroga,
surową karą.
Przez wielką twą nieprawość
pomnożyły się twoje grzechy.
15 Dlaczego krzyczysz z powodu twej rany,
że ból twój nie da się uśmierzyć?
Przez wielką twoją nieprawość
i liczne twoje grzechy
to ci uczyniłem.
16 Wszyscy jednak, co cię chcieli pochłonąć,
sami ulegną pożarciu.
Wszyscy, co ciebie uciskali,
pójdą w niewolę.
Ci, co grabili ciebie
zostaną ograbieni.
Wszystkich tych, co łupili ciebie,
wydam na łup⁵.
17 Albowiem przywrócę ci zdrowie
i z ran ciebie uleczę
- wyrocznia Pana -
gdyż nazywają cię "Odrzuconą", Syjonie,
"o którą się nikt nie troszczy"».


18 To mówi Pan:
«Oto przywrócę do poprzedniego stanu namioty Jakuba
i okażę miłosierdzie nad jego siedzibami.
Miasto zostanie wzniesione na swych ruinach,
a pałace staną na swoim miejscu.
19 Rozlegną się stamtąd hymny pochwalne
i głosy pełne radości.
Pomnożę ich, i nie zmaleje ich liczba,
przysporzę im chwały, by nimi nikt nie pogardzał.
20 Jego synowie będą tak jak dawniej
i jego zgromadzenie powstanie wobec Mnie;
ukarzę natomiast wszystkich jego ciemięzców.
21 A jego władca będzie spośród niego,
panujący jego będzie od niego pochodził⁶.
Zapewnię mu dostęp do Siebie,
tak że się zbliży do Mnie.
Bo kto inaczej miałby odwagę
zbliżyć się do Mnie? - wyrocznia Pana.
22 Wy będziecie moim narodem,
a Ja będę waszym Bogiem.
23 Oto wichura idzie od Pana,
powstaje burza,
spadnie ona na głowę niegodziwych.
24 Nie ustanie palący gniew Pana,
dopóki nie dokona On i nie urzeczywistni
zamiarów swego serca.
Przy końcu dni to zrozumiecie.